Payo Sa Bumabasa ng Tula ni: Rolando S. Tinio

Payo Sa Bumabasa ng Tula
ni: Rolando S. Tinio

Hindi nalalayo
sa pagpangos ng mangga
Ang pagbasa ng tula.

Amuyin, sapulin sa kamay.
Ipalasap sa palad
Ang init at kinis ng balat,
Saka hubarin ang dilaw na katad
Na minsan may itim na pakas,
Parang matang ibig mangusap.

Huwag na huwag ngangatain.
Tubo at mangga’y magkaibang sining.

Tandaang laman ay parang laman,
Humihingi ng ingat, pagmamahal.
Turuan ang ngiping dumagan
Nang hindi mag-iiwan ng sugat.
Unti-untiin ang pagsisiwalat

Sa buto...

Na namimintog, lumalapad
Kutsilyong walang talas
Pinatuyong sinag ng araw,
Usok-at-ulang nagsabato,
Garing na di pa nakakatam,
Siksik na taguan ng yabong,
Lilim, a tatal.

Huwag mithiin ang asetikong buto,
Ang putting ermitanyo,
Bago mapagdaanan ang mga ehersisyong karnal.

Bayaang maganap
Tamis, pait, saklap
Sa isang panlasang wagas.

Huwag kainipan ang labo
Ng pisnging humuhulas.

Pagkatapos na makipagtapatan
Sa mga istasyon ng pagkalaman
Kusang liliwanag
ang sagradong buto
Na simbigat ng katotohanan
Singgaan ng pangarap at kalawakan!

 

Kung ang Tula ay Wala (pasintabi sa makata ng Obando) ni Albert Alejo, S.J.

  Kung ang Tula ay Wala
(pasintabi sa makata ng Obando)
ni  Albert Alejo, S.J.

Kung ang tula ay wala 
kundi kangkong sa sikmura
lalo pa nga kung inumit
sa munting tindahan
ng kapwa nagpapawis,
di hamak ko pang
nanaising makinig
sa dalawampu’t isang
taludtod ng kampana
na binibigkas
sa katanghalian,
o  kaya nama’y tumitig
sa andap ng kandila
na bumabasbas
sa oras ng hapunan,
pagka’t ako’y bumubuay
at ang loob ko’y pagod na
pagod na pagod na.
Nasilaw na ako sa kinang
ng mga langit na de-lata
at nalason lamang
sa pagsubo’t pagdura ng bala.
Kaya’t para na ninyong awa
mga makatang kapwa ko rin dukha,
huwag kayong manukso
at huwag ding magpatukso
kahit pa nga ba ang tula
ay maging letson sa bunganga.

 

More Poems in Phil Literature

Death
By: Herminio M. Beltran

We are
Leaves on Life’s tree—
And death is the wind that shakes
The branches gently till its leaves
All fall.

Shadows
Gerson M. Mallillin

1
They are like strangers on the ground,
These shadows shy;
Walk upon them, strike them,
They never cry.

2
And yet within me something says
They are the hosts,
And we but strangers in a place
Whose kings are ghosts.

A Distinction
By: Gerson M. Mallillin

1
When only the brain has poetry
nothing else has;
the heart is numb with emptiness,
the eyes might as well be shrouded,
the lips yawn with the ghost of words
buried before they can become speech,
the hands are active crosses.

2
But when the heart has poetry everything else has;
the brain is renewed
and stirred to surpass itself,
the blood becomes a flood
of meanings and images
eyes, lips, and hands
can never
perfectly tell.

The Insane
By: Ernesto O. Manalo

When in a quandary of my mind
I sense so many blocks along the road,

Others, I say, are much more fortunate,
Certainly more blessed. But uncowed,

I do not give in to such hate.
Because the mind is all undone…

In countries unpossessed by mind,
The heart is moving tenderly.

More blessed yet are those who see
Without their minds but with their hearts alone.

Loss
By: Antonio Samson

There is some sadness
In hearing conversation stop
Or finding out a loss of friends.
The feeling hollows out
Your soul

And leaves you by yourself
Staring at details
Like frogs and snails
And what to do
The sadness grows and grows
Like a tree without leaves.