Sa Aking Mga Kabata by Jose Rizal -Tagalog and English Version

Sa Aking Mga Kabatà

Kapagka ang baya'y sadyáng umiibig

Sa kanyáng salitáng kaloob ng langit,

Sanlang kalayaan nasa ring masapit

Katulad ng ibong nasa himpapawid.

 

Pagka't ang salita'y isang kahatulan

Sa bayan, sa nayo't mga kaharián,

At ang isáng tao'y katulad, kabagay

Ng alin mang likha noong kalayaán.

 

Ang hindi magmahal sa kanyang salitâ

Mahigit sa hayop at malansáng isdâ,

Kayâ ang marapat pagyamaning kusà

Na tulad sa ináng tunay na nagpalà.

 

Ang wikang Tagalog tulad din sa Latin

Sa Inglés, Kastilà at salitang anghel,

Sapagka't ang Poong maalam tumingín

Ang siyang naggawad, nagbigay sa atin.

 

Ang salita nati'y huwad din sa iba

Na may alfabeto at sariling letra,

Na kaya nawalá'y dinatnan ng sigwâ

Ang lunday sa lawà noóng dakong una.

               

To My Fellow Youth

If a nation's people certainly love

The gift of their language bestowed by heaven,

So too will they regain their pawned freedom

Like a bird who takes to the sky.

 

For language is a measure of worth

Of cities, nations, and kingdoms,

And each person alike deserves it,

As does any creation born free.

 

One who does not treasure his own language

is worse than a beast or a putrid fish,

Thus it should be nurtured intently,

As a mother nurtures her child.

 

The Tagalog language is like Latin,

Like English, Spanish, and the language of angels

Because the Lord, in His wisdom

Bestowed it, He gave it to us.

 

Our language is like that of others,

With its own alphabet and its own characters,

But they vanished as if a sudden storm had come upon

A boat in a lake in an age long past.